صبح امید

 

چرا خداوند نعمت‏ها را به همه يكسان نداده است؟

قرآن در اين زمينه مى‏فرمايد: «و رفعنا بعضهم فوق بعض درجات ليتخذ بعضهم بعضاً سخرياً» برخى را از جهت درجات [فكرى و مادى‏] بر برخى برترى داده‏ايم تا برخى از آنان برخى ديگر را [در امر معيشت و ساير امور] به خدمت گيرند(زخرف آیه 32)

انسان موجودى است با اراده كه بايد آزادانه، آگاهانه و عاشقانه خود را بسازد
.
اگر همه‏ى مردم در فهميدن، دارايى، نداشتن، بيان، شكل، قدرت و ... يكسان باشند چگونه كمالاتى از قبيل تعليم و تعلم، صبر و ايثار، كمك كردن به ديگران، اخلاص، فداكارى و مانند آن در انسان رشد كند؟
اين تفاوت براى آن است كه مردم، دست به دست هم دهند، زيرا هر كسى ذوق و استعداد و هنر و قدرتى دارد و چون در زندگى به همه‏ى اينها نياز است، انسان‏ها در كنار هم به يكديگر كمك كنند. معلم، علم خود را ايثار مى‏كند و ثروتمند از مال خود مى‏بخشد
‏

به بیانی دیگر:

مثلا تفاوت در رزق باعث می شود که عدّه ای کارفرما و عدّه ای کارگزار و کارگر شوند ؛ و به این وسیله چرخ زندگی اجتماعی می چرخد. در واقع خداوند به هر کسی استعدادهای خاصّی را روزی کرده است. یکی از روزی سلامتی و قدرت بدنی برخوردار است و دیگری از روزی هوش و ابتکار و سومی از مال و منال دنیوه بهره بیشتر برده است ، و چهارمی از حس هنری خوبی دارد و... و همه اینها از سنخ روزی است. لذا همه از روزی برخوردارند لکن نوع روزیها متفاوت است ؛ و همین امر باعث می شود که همه مردم به همدیگر محتاج باشند. و این احتیاجهای متقابل باعث پدید آمدن اجتماع و بقاء آن می شود.
در خاتمه حدیثی برای تایید بیشتر مطلب عرض می کنم :

در حدیثی وارد شده که هنگامى كه امام زين العابدين (ع) شنيد مردى مى‏گويد: «بار الها مرا از آفريدگانت بى نياز كن» امام به او گفت: «چنين نيست، حتما مردم به يكديگر نيازمندند، ولى بگو: بار الها مرا از آفريدگان شريرت بى‏نياز دار»( موسوعة بحار الانوار، ج 78، ص 135)

منبع :برگرفته از خلاصه ای از تفاسیر نور-نمونه - راهنما و هدایت